ευδινός

εὐδινός, -όν (Α)

1. (για καιρό) ο ευδιεινός, ο αίθριος, ο γαλήνιος

2. (για τόπο) αυτός που δεν προσβάλλεται από ανέμους («ἡ δὲ χώρα εὐδινὴ διὰ τὴν κοιλότητα τῶν πεδίων», Στράβ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Διαφορετική γραφή τού τ. ευδιεινός*].